Melissa Bosnyak
juni 2025
Onlangs had ik het voorrecht om het Impact-evenement van de Sustainable Packaging Coalition (SPC) in Seattle, WA, bij te wonen. Meer dan 700 aanwezigen uit de verpakkingsindustrie, de overheid en de academische wereld kwamen samen om het thema van dit jaar te verkennen: Harmonizing Action. Het evenement viel niet alleen op door zijn omvang, maar ook doordat zowel SPC-leden als niet-leden werden verwelkomd – wat zorgde voor een unieke ruimte voor samenwerking.
Toen ik de conferentie verliet, voelde ik me oprecht geïnspireerd door de collectieve inzet om de duurzaamheid van verpakkingen te verbeteren. Ondanks federale deregulering en toenemende onzekerheid, leek de toewijding van de industrie aan circulariteit sterker dan ooit. Het evenement was volledig uitverkocht, en de energie in de zalen weerspiegelde een gedeeld gevoel van vastberadenheid om de uitdagingen die voor ons liggen aan te pakken Wat mij persoonlijk het meest opviel, was de diversiteit onder de deelnemers – van leveranciers van grondstoffen tot exploitanten van materiaalterugwinningsfaciliteiten. Het onderstreepte hoe diep verweven en onderling afhankelijk de waardeketen van verpakkingen daadwerkelij
Een nieuwe waardering voor verpakkingen
Voordat ik deelnam aan SPC Impact, was ik me al goed bewust van de complexiteit van verpakkingen. Dit evenement heeft mijn respect echter verdiept voor de ingewikkelde processen en samenwerkingen die verpakkingsinnovatie mogelijk maken. Toen ik luisterde naar bedrijven als Unilever, die hun overstap van HDPE naar PET met shrink sleeves bespraken, of Amazon, dat direct-fill-verpakkingen introduceerde om afval te verminderen, werd ik eraan herinnerd hoe dynamisch en collaboratief de industrie kan zijn.
Verpakkingen zijn voor consumenten misschien een bijzaak, maar het ontwerpen ervan vraagt om een zorgvuldig evenwicht tussen duurzaamheid, functionaliteit en innovatie. De gesprekken bij SPC Impact maakten duidelijk hoe essentieel het is om inspanningen binnen de hele waardeketen op elkaar af te stemmen, om tot oplossingen te komen die niet alleen effectief zijn, maar ook schaalbaar.
Belangrijkste thema’s die opvielen
Uit de sessies en discussies kwamen verschillende overkoepelende thema’s naar voren. Dit sprak mij het meest aan:
- Uitgebreide producentenverantwoordelijkheid (EPR) komt er niet aan – het is er al
- We staan op een omslagpunt voor klimaatactie
- Duurzaamheid is een reis, geen bestemming
Blijf voorop met het laatste nieuws:
EPR: tijd om in actie te komen
Jarenlang voelde uitgebreide producentenverantwoordelijkheid (EPR) als een verre mogelijkheid in de VS, maar dat is niet langer het geval. Sinds Maine en Oregon in 2021 de eerste EPR-wetten hebben aangenomen, begint de realiteit van EPR steeds duidelijker te worden. In Oregon is zelfs de eerste deadline inmiddels verstreken. Op 31 maart 2025 moesten producenten zich registreren bij de Circular Action Alliance (CAA), wat ertoe heeft geleid dat veel bedrijven zich haasten om essentiële gegevens te verzamelen, zoals materiaalsamenstelling, verkoopvolumes en meer.
Uit de discussies bleek duidelijk dat zelfs grote, goed uitgeruste merken voor flinke uitdagingen staan.
Het was bijzonder waardevol om te luisteren naar internationale sprekers die ervaring hebben met EPR in Canada en Europa. Hun inzichten benadrukten het belang van nauwkeurige dataverzameling en het effectief leren beheren van meerdere regelingen. Deze lessen kunnen bedrijven helpen om enkele van de groeipijnen die anderen al zijn tegengekomen, te vermijden.
Toch kiezen sommige bedrijven ervoor om af te wachten en hun verplichtingen niet na te komen. Zoals Jeff Fielkow, CEO van CAA, benadrukte: wachten met handelen vergroot alleen maar de kosten en risico’s voor organisaties. Uitstel van naleving kan leiden tot vergoedingen met terugwerkende kracht en hogere lasten. Voor bedrijven met verplichtingen die het EPR-landschap beter willen begrijpen, raad ik ten zeerste aan om kennis te maken met de SPC EPR Policy Collaborative. Deze sectoroverschrijdende groep biedt waardevolle middelen om op de hoogte te blijven en goed voorbereid te zijn op de veranderingen die eraan komen.
Het omslagpunt: actie ondernemen of achterblijven
Keynote spreker Solitaire Townsend, mede-oprichter van Futerra, bracht een krachtige boodschap over de huidige staat van klimaatactie. Ze toonde een afbeelding, vergelijkbaar met de onderstaande, om het verschil te illustreren tussen hoe we dachten dat klimaatactie zou verlopen en hoe het daadwerkelijk gebeurt. Waar de vooruitgang in de afgelopen decennia aanvankelijk traag en geleidelijk verliep, zien we in de laatste jaren een duidelijke versnelling. Haar boodschap was helder: we bevinden ons op een cruciaal moment. Door de exponentiële vooruitgang in technologie en innovatie, die ook de verpakkingsindustrie transformeert, lopen bedrijven die zich niet snel aanpassen het risico om achter te blijven.
Paul Nowak, uitvoerend directeur van GreenBlue, onderstreepte dit punt en herinnerde ons eraan dat deze generatie meer van ons verwacht. Hij spoorde de aanwezigen aan om actief betrokken te zijn bij domeinen waar ze normaal gesproken niet opereren. Die oproep tot actie raakte mij persoonlijk: het is niet genoeg om de status quo te behouden. We moeten actief grenzen verleggen en blijven innoveren om relevant te blijven en écht impact te maken.
Duurzaamheid: een reis, geen bestemming
Een van de belangrijkste conclusies van SPC Impact was de herinnering dat duurzame verpakkingen een voortdurende reis zijn. Er is geen pasklare oplossing, en de industrie zal nooit één duidelijk eindpunt bereiken. Hoewel deze complexiteit soms ontmoedigend kan zijn, biedt het juist ruimte voor samenwerking, innovatie en continue verbetering.
Neem bijvoorbeeld de verschuiving van piepschuimen koffiebekers naar papieren alternatieven, zo’n tien jaar geleden. Destijds was dat een belangrijke stap voorwaarts op het gebied van duurzaamheid. Maar tegenwoordig vormen sommige papieren bekers een uitdaging voor de recycleerbaarheid, waardoor de industrie wordt gedwongen om opnieuw naar oplossingen te kijken. De les hier is dat wat gisteren werkte, morgen misschien niet meer voldoet – en dat is oké. Duurzame verpakkingen blijven zich ontwikkelen, naarmate technologie, consumentengedrag en recyclinginfrastructuur zich verder ontwikkelen.
Starbucks is een goed voorbeeld van deze iteratieve aanpak. Amelia Landers, VP Product Experience Innovation bij Starbucks, vertelde hoe haar team zich richt op ‘het volgende juiste doen’. Een concreet voorbeeld was het verstrekken van herbruikbare bekers aan medewerkers, nadat bleek dat 10% van hun dagelijkse verpakkingsvolume afkomstig was van intern gebruik. Het is een eenvoudige, maar impactvolle stap die aansluit bij hun bredere duurzaamheidsdoelstellingen. Zoals Amelia het verwoordde: “Er is geen IP voor duurzaamheid bij Starbucks.” Hun successen zijn gedeelde successen voor de industrie en weerspiegelen de geest van harmoniserende actie.
Markeren en coderen: een cruciaal stukje van de puzzel
Als iemand die nauw betrokken is bij markeren en coderen, waardeerde ik de kans om de rol hiervan in duurzame verpakkingen te bespreken. Hoewel markeren en coderen misschien niet altijd top of mind zijn bij verpakkingsovergangen, spelen ze een essentiële rol bij het waarborgen van naleving, traceerbaarheid en functionaliteit.
Wanneer merken overstappen op nieuwe materialen, kunnen zij tegen uitdagingen aanlopen om hetzelfde prestatieniveau van hun markeer- en codeeroplossingen te behouden. Films op basis van papier hebben bijvoorbeeld vaak een andere interactie met coderingstechnologieën dan traditionele meerlaagse folies. In zulke gevallen is testen vaak onmisbaar om de juiste inkt, instellingen of alternatieve oplossing te bepalen.
Mijn advies aan merken is eenvoudig: betrek uw markeer- en codeerpartners zo vroeg mogelijk bij materiële wijzigingen. Daarmee kunt u potentiële obstakels vroegtijdig signaleren en oplossen, wat zorgt voor een soepelere overgang en het risico op kostbare vertragingen verkleint.
Afsluitende beschouwingen
Toen ik SPC Impact verliet, voelde ik me gesterkt door de collectieve inzet van de industrie voor duurzaamheid. Het evenement bevestigde opnieuw dat duurzame verpakkingen niet alleen een doel zijn, maar een voortdurende reis die samenwerking, innovatie en doorzettingsvermogen vereist.
Of het nu gaat om het navigeren door de complexiteit van EPR, het omarmen van klimaatinnovatie of het heroverwegen van traditionele benaderingen van verpakkingen — het is duidelijk dat de tijd om te handelen nú is. De boodschap van Solitaire Townsend over het omslagpunt bleef me bij: het momentum groeit en er is geen weg meer terug.
Voor mij was SPC Impact meer dan alleen een evenement. Het was een krachtige herinnering aan waarom we doen wat we doen. Samen, als industrie, stemmen we onze inspanningen op elkaar af om een duurzamere toekomst mogelijk te maken.
Melissa Bosnyak is een vooraanstaand pleitbezorger binnen de gemeenschap van duurzame verpakkingen. In haar rol bij Videojet houdt zij toezicht op programma’s die gericht zijn op het bieden van duurzame verpakkingsoplossingen aan klanten. Met een scherp oog voor het voortdurend veranderende duurzaamheidslandschap en een sterke focus op innovatie, zorgt Melissa ervoor dat het aanbod van Videojet niet alleen voldoet aan de huidige regelgeving, maar ook klaar is voor toekomstige normen. Haar expertise en proactieve aanpak stellen Videojet-klanten in staat om hun milieudoelstellingen effectief en doelgericht te realiseren.
Informatie en Sales: 
Service Helpdesk: